Als schrijver van muziek kun je ervoor kiezen lid te worden van een collectieve beheersorganisatie zoals Buma/Stemra of Sabam. Je tekent dan een exploitatiecontract met zo’n organisatie. Een contract heeft altijd twee kanten: het geeft rechten en verplichtingen. Dat is ook zo als je iets koopt. De verkoper levert iets, geeft jou het eigendom en staat in voor de deugdelijkheid van het product, jij betaalt en neemt het in ontvangst. Zo gaat het ook met een exploitatiecontract. Aan Buma/Stemra of Sabam draagt de auteur de rechten over van zijn muziek, niet alleen van bestaand repertoire, maar ook van toekomstig repertoire. Die organisaties exploiteren  en handhaven de rechten, waar ook ter wereld.  In de praktijk geven zij dus toestemming of weigeren zij toestemming  te geven om jouw muziek openbaar te maken of te verveelvoudigen, stellen zij  de voorwaarden vast en treden op tegen inbreuken op het muziekauteursrecht. Als tegenprestatie verplichten Buma/Stemra en Sabam zich de ontvangen gelden te betalen aan de aangesloten muzikanten. Als componist sta je er bovendien voor in dat je echt helemaal zelf beschikt over alle rechten en is het  je verboden handelingen te verrichten die de schijn of indruk wekken dat je zelf of een ander dan Buma/Stemra of Sabam de muziekauteursrechten op het repertoire exploiteren en handhaaft. Kortom, Buma/Stemra en Sabam treden in jouw plaats en als componist heb je dus niets meer over je muziek te vertellen. Als je een openluchtconcert wilt geven moet je toestemming vragen om je eigen nummers te mogen spelen, hetzelfde geldt voor het opnemen van een CD in eigen beheer.