Stel, je bent een horeca-ondernemer in het zuiden van het land en je hebt inmiddels genoeg van de forse heffingen die organisaties van rechthebbenden je opleggen, terwijl je gewoon voor je gasten een prettig muziekje wilt laten horen.
Je gaat je oriënteren op alternatieven. Een ervan is muziek draaien van componisten die al meer dan 70 jaar dood zijn, waarvoor je geen vergoedingen voor auteursrechten meer verschuldigd bent. Wel moet je betalen voor de (naburige) rechten van degene die de muziek uitvoert. Behalve als de uitvoering 50 jaar geleden heeft plaats gevonden (wordt 70 jaar).
Je kijkt nog eens om je heen en je merkt dat er alternatieven zijn, omdat er ook rechthebbenden zijn die zich niet laten (willen) vertegenwoordigen door organisaties maar hun eigen rechten beheren: zij beheren hun rechten helemaal zelf of via Creative Commons of via VillaMusicRights.
Hoe dan ook, je wilt af van de collectieve organisaties Buma/Stemra (auteursrecht) en Sena (naburige rechten) die tegenwoordig als één organisatie opereren – volgens geruchten om het de gebruikers makkelijker te maken – onder de naam Service Centrum Auteurs- en Naburige rechten.
Dat blijkt geen gemakkelijke opgave. De horeca-ondernemer kiest ervoor muziek van erg dode componisten te draaien, gespeeld door nog erg levende uitvoerende musici. Van het Service Centrum ontvangt hij een factuur. Hij verwacht een rekening van Sena te moeten betalen, maar er komt ook een rekening van Buma/Stemra. Dat kan een foutje zijn, dus hij laat dat even weten. Maar nee, er volgt een aanmaning (met aanmaningskosten) en men schakelt zelfs een incassobureau in.
Dit is nog lang niet alles. De horeca-ondernemer wil wat meer variatie in de muziek en besluit in februari 2012 muzieklicenties te verwerven van componisten die hun eigen rechten beheren via VillaMusicRights. Dat laat hij weten aan het Service Centrum, waarmee hij het contract met de rechtenorganisaties opzegt. Dan blijkt dat deze hobbyisten ook een rekening sturen:
a. voor het gebruik van muziek van rechtendragend materiaal op VillaMusicRights en
b. voor de periode dat deze muziek in het geheel nog niet afgenomen was, nl. in het tweede halfjaar van 2011.
Dat VillaMusicRights rechtendragend repertoire bevat klopt, alleen behoren die rechten niet tot het repertoire van Buma/Stemra of van Sena maar tot het repertoire van de betreffende artiesten die er bewust voor kiezen zelf hun rechten te beheren.
Je zou er om kunnen lachen als het niet zo ernstig was. En ernstig is het.
Wordt vervolgd.
dinsdag 3 april 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)